زندگی ام را در امید خلاصه کرده ام . آسمان خوشبختی را حصار آن قرار دادم تا خوشبختی زندگی ان را محاصره کند ، دور تا دور آن گل های علم کاشته ام تا زینت زندگی ام علم باشد،پله هایش را از تفاوت ساخته ام تا هر وقت بالا تر رفتم بدانم چه مراحلی را پشت سر گذاشته ام.درختی را که چند سال پیش کاشته بودم پرورش می دهم تا محصولش موفقیت باشد.بخشی از علمم را در رود می گذارم تا همه از آن بهره مند شوند.
بهترین امتحان علوم زندگی ام را به دیوار خانه ام چسباندم تا بدانم گاهی در برابر علم خداوند کم می آورم:هرگاه به رکوع می روم ، هر گاه به سجده میروم و حتی هرگاه پاییز می شود، می فهمم علم چیست ، می فهمم والله علیم احکیم چه معنای عمیقی دارد.
درباره این سایت